Zarządzanie finansami średniego przedsiębiorstwa

W finansach przedsięwzięć inwestycyjnych dominującą rolę gra odpowiedni system rozliczeń. W firmach produkcyjnych jest to złożony proces decyzyjny, polegający na integracji wszystkich komórek odpowiedzialnych za procesy biznesowe. Każdy dział generuje koszty, a niektóre z nich są także decydującymi centrami przychodowymi.

Finanse i rachunkowość w firmie to skomplikowany system oparty nie tylko na wiedzy ogólnie ekonomicznej, ale też na specyfice księgowań, sprawozdawczości i analiz ekonomicznych. Tworząc system finansowy firmy podstawą jest zdefiniowanie podstawowych zasad polityki rachunkowości.

Na co zwracać uwagę?

Pojawia się wiele pytań, szczególnie dotyczących wycen. Możemy ustalić, po ile sprzedajemy, ale określenie faktycznej marży na sprzedaż jest nie lada wyzwaniem. Stosowanie uproszczonych metod może nie do końca precyzyjnie określić koszty produkcji, z kolei wydzielenie działu kontrolingu może pochłonąć duże koszty i nie jest to proces natychmiastowy, bowiem poznanie i szczegółowe przyjrzenie się wszystkim procesom biznesowym wymaga czasu i dużej ostrożności.

Księgowość nie jest prostym wyzwaniem, w szczególności w jednostkach stosujących tak zwaną pełną ewidencję kosztów. Głównie przy odpisach aktualizujących, mających zapobiec wyjściu poza krąg kosztów. Jest to szczególnie ważne w przypadku rozliczeń obrotów wewnętrznych, co wyznacza koszt wytworzenia produktów na własne potrzeby jednostki. Często jest to produkcja przeniesiona w inne miejsce niż magazyn własny za pośrednictwem rozliczeń międzymagazynowych.

Co księgowość pokaże…

Istnieją różne warianty rachunku zysków i strat, gdzie stosujemy układy:

• rodzajowy
• podmiotowy
• przedmiotowy

Wtedy z układu rodzajowego poprzez rozliczenie kosztów rodzajowych przechodzimy na układ podmiotowy, gdzie część kosztów idzie w koszty sprzedaży i zarządu, a część na produkcję, której koszty wytworzenia kalkulowane są oddzielnie jako produkcja podstawowa. Przypisujemy jej koszty materiałów bezpośrednich, robocizny bezpośredniej i uzasadnioną część kosztów wydziałowych, z kolei nieuzasadniona ich część idzie w koszty okresu. 

Dodatkowo rozróżniamy koszty sprzedanych produktów, gdzie nie cała produkcja podstawowa rzecz jasna może w to wejść – część z niej widnieje w zapasach. Jakże istotne jest wtedy, by w razie niższych zdolności produkcyjnych, niewykorzystany potencjał przenieść w zgodzie z zasadą memoriałową w koszty okresu, a nie zatopić w zapasach, które przechodzą na kolejny okres.